(محرم)

مرحوم علامه شوشتری (ره) فوائدی را برای گریه بر سید الشهدا(علیه السلام)  برمی شمارد که درمواقف خطرناک سبب نجات انسان خواهد شد از جمله :

۱- در وقت خروج روح از بدن که عقبه ای  بزرگ و مشتمل بر هول شدید و زحمت بسیار است .

۲- در هنگام مشاهده ملک الموت، که در آن هولی عظیم بوده و برای اهل معصیت بسیار مخوف و موحش است.

۳- در هنگام نزول بر قبر که مصیبتی بزرگ و عقبه ای موحش است. کمااینکه مستحب است که میت را سه دفعه نقل دهند تا مهیای ورود در قبر شود. ولی گریه بر حضرت حسین (علیه السلام) سبب نجات از آن است.

۴- ماندن در قبر و برزخ که عذابی الیم و بلای عظیم است و گریه بر حسین (علیه السلام) در این مقام نافع است.

۵- در هنگام بیرون آمدن از قبر که مصیبت عظمی و بلیه کبری است. و گریه بر حسین سبب ستر و عزت و سبکی بار است.

۶- زلزله قیامت که امری بزرگ و داهیه عظمی است و دارای چندین حالت و مقام و موقف و شداید آن بسیار می باشد. به طوری که خلاصی از هر یک از موقف های آن محتاج اعمال، اخلاق، مجاهدت های سخت، شب بیداری و عبادت های بسیار و ترک راحتی و زهد در دنیا است ولی گریه بر حسین (علیه السلام) جمیع این مواقف را سهل می نماید.

۷- وقت خواندن نامه اعمال و حساب که بسیار سخت است و گریه بر مولا در این مقام نافع است .

۸- عبور از پل صراط که به نص آیه قرآن از امور حتمی بوده و مشتمل بر هولی عظیم است و مردم به اقسام مختلف خواهند بود. بعضی مانند برق عبور کنند و جمعی به زحمت، و جماعتی در وقت عبور همانند پروانه به آتش می افتند. ولی  دست گریه کنندگان بر امام حسین(علیه السلام) گرفته شده و عبور داده می شوند.

۹- گرفتن شخص وبردنش به جهنم از اعظم اهوال و اشد احوال و فزع اکبر است، و گریه برحسین(علیه السلام) دافع آن است.

 ۱۰- داخل شدن در جهنم از اعظم بلیات و اشد عقوبات بوده که آسمان و زمین را تاب آن نیست و گریه بر امام شهید نجات می دهد از آن.

اقتباس از کتاب اشک روان بر امیر کاروان ترجمه الخصائص الحسینیه اثر آیت الله شیخ جعفر شوشتری(ره) (صص۲۵۹ – ۲۶۳)

(علامه محقق، آقا بزرگ تهرانی(صاحب الذریعه) در تجلیل از کتاب الخصائص الحسینیه می نویسد که: این کتاب از جلیل ترین کتابهائی است که در واقعه کربلا نوشته شده بلکه هیچکس مانند این کتاب ننوشته- ص ۱۷ کتاب به نقل از کتاب نقباء البشر۱/۲۸۶)