شعری از ابن یمین شاعر سده هشتم شمسی

خون میخوردچوتیغ درین دوره هر که او

 یک  رو  و یک  زبان  بود  از  ‍‍پاک گوهری

 مانند شانه هرکه دو رویست وصد زبان

 برفرق خویش جای دهندش بسروری

این شعر از ابن یمین مشهور به طغرایی شاعر سده هشتم هجری است که ظاهرا خیلی انگار دلش خون بوده و این اشعار زیبا را که امروزه هم مصداق بعضی آدم هاست؛را سروده

بوسه بر دهنش ؛اگر امروز بود چه شعری می سرود ؟

من فکر می کنم دوباره شعرش را تکرار می کرد والبته از دروغ وفریب کاری هم بیشتر درشعرش می آورد چرا که این روزا دروغ بیشتر از اون روزا رواج پیدا کرده  خیلی ها عوض شدند .هرکس طبلی جدا گرفته وبه قول مشهور سی خودش ساز خودش رو میزنه

همه متخصص شدند دانای بر دو عالم  خدا عاقبت همه این بندگان را بخیر کنه... 

بندگان خدا